Sevgi- Sevgi bir duygudan ziyade davranışlar bütünüdür. Karşılıklı olarak özverilerde bulunmak ilişkinin ömrünü uzatır fakat bu özveriler tek taraflı olduğunda zamanla ödüne dönüşür ve ilişkinin dengesini bozup, bireylere zarar da verebilir.
Saygı- Saygının doğurganlığı vardır. Aşkı ve sevgiyi de peşinden getirir. İlişkide saygı temel ihtiyaçların başında gelir.
Kabul- Sağlıklı bir ilişki yaşayan bireyler benzerlikleri olduğu kadar farklılıkları da kabullenen bir ilişki süreci içerisindedirler. İlişkide varlığın kabul görmesi önemlidir.
Anlayış- “Seni anlıyorum” demek ” Sana hak veriyorum” demek değildir. Çiftin birbirini anlama düzeylerini arttırmaları için birbirlerini dinleyebiliyor olmaları gerekir. Dinlemenin olmadığı bir yerde anlayış barınmaz. Aklınızdakini değil karşınızdakini dinleyin…
Beklentiler- Kişinin kendini tanıyıp, ihtiyaçlarını belirlemesi gereklidir. Kişisel ihtiyaçların ilişkiye yüklenmemesi gerekir. Sevgilim benim arkadaşım, dostum, ailem…. her şeyim yerine koyarsak diğer partnere çok fazla yük yüklemiş oluruz. Farklı arkadaşlara, ailemize, hobilerimize, bireysel etkinliklerimize de zaman ayırmalıyız. Kişi önce kendi mutlu olmalı ki ailesini mutlu edebilsin.
Eleştiri- Olumsuz bir davranışı olumsuz bir söylemle ortadan kaldıramazsınız, aksine pekiştirirsiniz. İlişkinin ihtiyacı üst üste gelen olumsuz eleştirilerden ziyade olumlu telkinlerdir. “Ben” dili kullanmak önemli.
E&E