Ne zaman bu tip resimler görsem Doğan Cüceloğlu’nun “Maske” şiiri gelir akĺıma cümlemizi anlatan, çok sevdiğim…Kimi gerekli bulur maskeleri yolundan, yönteminden, makamından, mevkisinden dem vurur, savunur…Kimi beceremez yüzünde gözünde eğreti durur…Bazıları zanneder ki diğerlerinin maskesi var, kendileri gerçek olan…Ve kendisi taktığında maskeyi, deve kuşu gibi başını kuma sokan…Benim maskem seninkinden özel Paris’ten… Senin ki? Herkesten çok satan, kumda kaybolmayan !!!